Geachte Redacteur,
Hierbij wil ik reageren op de ingezonden brief van ene Annie in uw editie van 1 augustus j.l., waar zij Uw blad wereldvreemdheid en droogheid verwijt, ‘droogheid van Uw orgaan’, notabene. Als Uw correspondent uit Egypte* voel ik mij direct aangesproken. Wie wil er nu naar zijn hoofd geslingerd krijgen dat hij zijn ogen sluit voor de recente actualiteit: de grote droogte van dit moment en het feit dat er sinds het aantreden van wethouder Pollux – met haar man Herm aan haar zijde – geen parkeergarage meer is ingestort en VVV het nog steeds goed doet? Meer dan alles ter wereld gaat de recente actualiteit mij ter harte, getuige onderstaand gedicht dat ik speciaal voor Annie en de haren heb geschreven.
Met dank voor plaatsing.
Uw correspondent in Egypte*.
P.S. 1. Is zij soms een populiste?
P.S. 2. U houdt die foto van het opdrogend fietspad in Egypte* er toch zeker wel in, hè? De mensen hier zijn er erg van gecharmeerd.
DE GROOOTE DROOGTE
Voor Annie
Het begon, zoals nu, met grote hitte en watergebrek,
toen vielen de rivieren droog en het IJsselmeer verdampte,
de regering riep de mensen dringend op tot kalmte,
tevergeefs, iedereen wilde als de sodemieter weg.
De regen verplaatste zich naar het verre zuiden
en streek ten slotte in Centraal Afrika neer,
waar de woestijnen veranderden in weelderige tuinen
en de Sahelgebieden in één groot binnenmeer.
De Nederlanders vertrokken naar de Middellandse Zee
met hun caravans en boten achter zich aan,
maar de regeringen van Noord-Afrika zeiden nee
en de Nederlanders bleven daar met open monden staan.
Opdrogend fietspad in Egypte*
* Buurtschap tussen Venlo en Tegelen door liefhebbers bezocht vanwege het empatisch Opdrogend Fietspad
